Opiekun

Gdzie obejrzeć Opiekun film online?

Opiekun: Borykający się z kryzysem małżeńskim dziennikarz dostaje polecenie, by zająć się współczesnymi historiami ludzi, w których życie w cudowny sposób wkroczył św. Józef. Znakomicie zapowiadająca się skrzypaczka filharmonii i jej mąż, ambitny dziennikarz lokalnego radia, przechodzą kryzys małżeński. Przez narastające problemy i ciągły brak pieniędzy Dominika (Karolina Chapko) zaczyna się interesować bogatym biznesmenem (Radosław Pazura), a Robert (Rafał Zawierucha) nie radzi sobie z rozpadem rodziny. Gdy dostaje od szefa zadanie opowiedzenia niecodziennych historii pielgrzymów przybywających do pobliskiego sanktuarium św. Józefa, twierdzących, że przydarzył im się cud, odkrywa, że także jego historia ma wiele wspólnego z milczącym opiekunem Świętej Rodziny. Czy w kulminacyjnym momencie, gdy będzie musiał podjąć decyzję, która zaważy na losach jego rodziny, zachowa się jak… św. Józef? Opiekun to film z elementami dokumentu, w którym oparta na faktach historia rodzinna Roberta i Dominiki staje się pretekstem do głębszej opowieści o ewangelicznej postaci ziemskiego opiekuna Jezusa i roli, jaką odegrał w życiu wielu współczesnych ludzi.

Fabuła filmu

Film nie zajmuje też jasnego stanowiska w najbardziej kontrowersyjnej sprawie, jaką porusza: eutanazji. Reżysera interesuje coś innego: paradoksalny status osób terminalnie chorych w naszym świecie. Z jednej strony wyczerpały się już religijne uzasadnienia, nadające sens ich cierpieniu, z drugiej – społeczeństwo ciągle odmawia im prawa do godnej, szybkiej, bezbolesnej, kończącej agonię śmierci. Po stronie prawa do takiej śmierci kino stawało w ostatnich latach wielokrotnie. Czy to w formach bezpośrednio publicystycznych (jak w obrazie „W stronę morza” Alejandro Amenábara), czy bardziej zawoalowanych. W „Inwazji barbarzyńców” Denysa Arcanda można znaleźć szczególnie piękną wizję postreligijnego rytuału dobrej śmierci: umierający akademik gromadzi na ostatniej kolacji wszystkich swoich bliskich, przy dobrym jedzeniu i winie żegna się z nimi, po czym zażywa śmiertelną dawkę heroiny.

Recenzja filmu

Franco nie zajmuje jasnego moralnego stanowiska wobec działań Davida, który od początku jest dwuznaczną postacią. Jego bliskość z pacjentami, podobnie jak w rodzinie jednego z nich, budzi w nas głęboko ambiwalentne uczucia. Nie wiemy, czy mamy podziwiać graniczące ze „świętością” poświęcenie czy potępiać machinacje pielęgniarza doprowadzające jego pacjentów do emocjonalnego uzależnienia. Nie wiemy, jak patrzeć na intymność, jaka wytwarza się, gdy myje on nagie, bezbronne, ciągle pragnące bliskości ciała swoich pacjentów.
Bohaterem, z którego punktu widzenia obserwujemy rzeczywistość zamożnej, ponowoczesnej śmierci, jest David – pracujący z terminalnie chorymi pielęgniarz w średnim wieku. Film przedstawia jego bliskie relacje z trojgiem pacjentów – David nie tylko ich myje, ubiera, podaje leki, ale także dostarcza emocjonalnej i afektywnej pracy, jakiej nie chcą lub nie są w stanie wykonywać ich bliscy, o ile mają oni jeszcze jakichś bliskich. Robi też coś więcej – w sytuacji absolutnego cierpienia, wbrew prawu, pomaga niektórym z nich umrzeć.