Przybłędy – The Strays

Gdzie obejrzeć Przybłędy – The Strays film online?

Przybłędy – The Strays: Toto brutalna złośliwość z pierwszej klatki The Strays, nowego wejścia Netflix do wypchanej kategorii społecznego horroru. Dysonansowa muzyka rozbrzmiewa nad betonowym apartamentowcem w Londynie, w którym Cheryl (Ashley Madekwe), jasnoskóra czarnoskóra kobieta, pojawia się w opałach. Na blacie leżą pogniecione wyciągi bankowe, nagłówek ryczy: „Czarne dzieciaki zdradzane przez szkoły”, wzmianka o zadłużeniu na karcie kredytowej w rozmowie telefonicznej z siostrą, łamiący się lament, że chce więcej. Jest połowa 2000 roku i ktoś wciąż dzwoni do Cheryl na jej stary ceglany telefon, zanim wychodzi za drzwi z torbą marynarską i notatką o wpadnięciu do fryzjera, prawdopodobnie w biegu. Idealnie poukładane, uprzywilejowane życie czarnej kobiety zaczyna chwiać się w posadach, gdy w jej spokojnym miasteczku pojawia się dwójka nieznajomych.

Recenzja filmu

Odbywa się to głównie kosztem lepszego niż powinna występu Madekwe jako Neve, z domu Cheryl, obecnie zastępcy dyrektora w przeważająco białej szkole publicznej na małym angielskim przedmieściu. Żonaty z białym mężczyzną, brokerem ubezpieczeniowym imieniem Ian (Justin Salinger) i całkowicie pochłonięty manierami pasterskiego bogactwa, historia Neve zasadniczo funkcjonuje, początkowo, jako przelotna narracja. Jeździ Range Roverem, nosi perły i kokardki, organizuje galę zbierania funduszy dla „nieszczęśliwych” w Afryce, ukrywa swoje naturalne włosy pod serią wypielęgnowanych peruk. Jej rasa nie jest tajemnicą („Jesteśmy czarni” — mówi jej syn Sebastian, grany przez Samuela Smalla, kiedy Neve sprzeciwia się zatrudnieniu przez Iana czarnej kobiety w swoim biurze), ale jest to verboten; nigdy nie wspomina o czerni.

Fabuła filmu

To niepokojący, napędzający początek, który prowokuje kilka obiecujących pytań – dokąd ona idzie? Dlaczego ona odchodzi? Kim jest złowrogi głos na automatycznej sekretarce? Wszystkie podstawy thrillera. Niektórzy otrzymują odpowiedź, ale większość nie, w żaden satysfakcjonujący lub konkretny sposób. Reżyserski debiut brytyjskiego aktora i pisarza Nathaniela Martello-White’a wskazuje na niewygodne podziały rasowe i klasowe, ale ma tendencję do nadmiernego indeksowania niezasłużonego napięcia dla rozwoju postaci lub wglądu.